Zwalić sobie, inaczej tego nie zrobię. Beat off otherwise I can't do it. Woli walić sobie konia w biurze niż spełniać marzenia klientów. Help me, Hank. [Toilet flushes] You're my only hope. Display more examples. Translations in context of "zwalić sobie konia" in Polish-English from Reverso Context: Średniej wielkości koń będzie ważył pomiędzy 900-2, 000 funtów. Jak można przypuszczać, większe rasy koni będą ważyć więcej niż mniejsze rasy koni. na przykład duże rasy koni najprawdopodobniej ważą od 1700 do 2000 funtów. Duże rasy koni obejmują konie pociągowe, takie jak Belgowie lub Percherony. Z drugiej strony Tłumaczenie hasła "walenie konia" na angielski. hand job, wank to najczęstsze tłumaczenia "walenie konia" na angielski. Przykładowe przetłumaczone zdanie: Wspaniałe lodziki, walenie konia, jesteś moją najlepszą przyjaciółką, a od teraz to twój bar. ↔ Great blow job, great hand job, you're my best friend, and now, you own this bar. 11 lat konia = 40 lat człowieka. 12 lat konia = 43 lata człowieka. 13 lat konia = 46 lat człowieka. 14 lat konia = 49 lat człowieka. 15 lat konia = 52 lata człowieka. 16 lat konia = 55. 17 lat konia = 58 lat człowieka. 18 lat konia = 61 lat człowieka. 19 lat konia = 64 lat człowieka. Zarówno nam, jak i koniom przeważającą część informacji o otoczeniu dostarczają wzrok i słuch. Uszy konia są w ciągłym ruchu, za pomocą ponad dwudziestu mięśni mogą obrócić się o 180 0, co umożliwia szybkie zlokalizowanie źródła dźwięku. Zakres słyszalności u koni to 14 Hz do 25 kHz (u człowieka 20 Hz do 20 kHz 906 subscribers in the jerkbuds_Polska community. m4ł074ty, sprzedaże - permban🚫 / wymiany dozwolone główne community: r/NSFW_Polska . Za zgodą autora tekstu postanowiliśmy opublikować go na łamach naszego portalu, gdyż dawno nie napotkalismy tak fantastycznego opisu wprowadzenia do komunikacji z końmi. Każdy uczeń jazdy konnej powinien zapoznać się z tym artykułem, a słowa wziąć mocno do serca. Dla osób znających się na rzeczy dobra dawka humoru. A więc miłej lekturki... "O KONIACH I LUDZIACHmyśli nie zawsze wesołe. Szanowny czytelniku, jeśli kiedykolwiek najdzie Cię ochota na kontakt z koniem ( czy to własnym, czy cudzym ) pamiętaj, że żeby cokolwiek móc wyegzekwować od niego musisz się stać dlań szefem i autorytetem. A żeby to osiągnąć najpierw zastanów się jaki jest ideał szefa? Czy chętnie pracujesz dla (1)kogoś kto tylko krzyczy i używa przemocy, ale przy tym jest cienki fachman? Czy dla (2) miłego i ustępliwego, o którym wiadomo, że można go zrobć w konia ( niezależnie od tego, czy jest fachowcem w swojej branży)? Czy dla kogoś, kto (3) wie czego chce, umie to wytłumaczyć i wyegzekwować w sposób stanowczy ale nie brutalny, kto jest może wymagający i surowy, ale sprawiedliwy i potrafi zarówno docenić pracę jak i ustawić na baczność w przypadku olewania roboty? Myślę, że tego (1) nawet jeśli słuchasz i wykonujesz jego pożal się Boże polecenia to albo nie lubisz otwarcie, albo przy najbliższej okazji nasikasz mu do herbaty. Tego z nr (2) może i lubisz, ale wiadomo, że jak nie ma bata nad tyłkiem to się człowiek rozleniwia i wydajność pracy spada, a jeśli dodatkowo byłby to słaby fachowiec, no to już wogóle ma przerąbane... A nr (3)? samym swoim pojawieniem się powoduje większe skupienie na pracy, a jego autorytet jest tak naturalny, że nie podlega dyskusji, jednak jeśli by się znalazł ktoś kto chce podskoczyć to go taki szef szybciutko ustawi na baczność choćby i siłą, jeśli godność osobista nie wystarczy. No więc teraz wyobraź sobie, że koń ma tak samo, tylko on nie zna pojęcia "wylecieć z roboty", albo "obciąć premię", więc musisz przewyższyć go inteligencją i sprytem zawziętość zostawiając jako ostateczność ( siły jak by nie patrzeć koń ma więcej, tylko on o tym na szczęście najczęściej nie wie ).Dobry szef to także ten, który nawet kiedy nie do końca zna się na robocie to potrafi dobrze ustawić zespół pracowników, więc nie przejmuj się tym, że nie jesteś najlepszym fachowcem- staraj się słuchać i rozumieć swojego konia, mając dla niego ten szacunek i sympatię, które wywołają wzajemność. Wiem, że czasem można trafić na osobnika, którego się po prostu organicznie nie trawi ( i ta niechęć jest wzajemna, a nie wynika z przyczyn zewnętrznych ) wtedy po prostu lepiej zmienić konia- kto inny będzie go kochał nad życie i też z wzajemnością, albowiem "każda potwora znajdzie swego amatora".KOŃ DOSKONALE WYCZUWA INTENCJE I EMOCJEwięc Twój ewentualny wrzask, którym spróbujesz nadrobić niepewność lub lęk będzie odczytany prawidłowo- jako niesympatyczny sposób "udawania" groźnego. Koń nie udaje ( no może czasami, jak wie, że jeździec da się nabrać bo sam udaje ), Koń nie atakuje bez uprzedzenia, Koń mówi do ciebie każdym gestem ciała, uszu, głowy, a także mimiką twarzy. Przywitaj się z nowopoznanym koniem "po końsku", czyli dmuchając w chrapy a będziesz już krok do przodu. Ale jeśli koń będzie próbował Cię skubnąć musisz również spróbować go skubnąć... Takimi drobnymi działaniami ustawisz prawidłowe relacje w stadzie jakim jesteście Ty i Twój Koń. Do komunikacji z koniem jeździec ma tzw "pomoce", czyli łydki, dosiad i wodze, oraz parę dodatków, które na razie pominę. Stosowanie tych pomocy w różnych proporcjach i z różnym natężeniem daje bardzo bogaty język, którym możemy się z koniem precyzyjnie i delikatnie porozumiewać pod warunkiem, że to co robimy nie jest naszym monologiem tylko dialogiem między nami i koniem. My coś robimy- koń na to reaguje. Koń coś robi- my na to reagujemy szybko i łagodnie, ale jak trzeba to zdecydowanie. W końcu to my tu mamy rzadzić. Stosowanie wyłącznie wodzy przy napiętej "górze" ( ramiona, barki, łopatki, ręce) przy nogach zapartych o strzemiona i tyłku wywalonym prawie za siodło to tak jak próba rozmowy przez zacisnięte zęby i przy użyciu wyłącznie samogłosek. Komunikat niby nadajemy, ale jest on dla konia zupełnie nie czytelny. Podobnie jest kiedy jeździec mówi wodzami co innego niż dosiadem i nogami ( celowo używam slowa "nogami", bo oddziaływują na konia nie tylko łydki, ale także uda i kolana ). Zachwycamy się Montym Robertsem i jego "magicznymi" sztuczkami czyli najbardziej naturalną i oczywistą rozmową z końmi przy pomocy języka najbardziej dla koni zrozumiałego, bo ich własnego, ale ten podziw nijak się nie przekłada na to co z końmi robimy i jak się wobec nich zachowujemy. Prosty przykład: jeździec zaczyna jazdę od "ściągnięcia wodzy" czyli patrząc z końskiego punktu widzenia od zaciągnięcia ręcznego hamulca, następnie podskakując na grzbiecie konia,kopulując powietrze przed przednim łękiem i obkopując mu piętami żebra próbuje skłonić zwierzę do ruchu naprzód. Kiedy biedne stworzenie boże nie wykonuje "polecenia", lub wykonuje ale zupełnie nie tak jak sobie "jeździec" zaplanował -słyszy :"no co robisz ( albo gdzie idziesz) ty głupi koniu". Ale gdyby ten "jeździec" użył swoich komórek mózgowych we właściwym celu może by zrozumiał, że właśnie w ten sposób koń mu powiedział:"no co mi robisz głupi człowieku!Może byś się zastanowił czego ode mnie chcesz i powiedział mi to w sposób dla mnie zrozumiały" Przy okazji to samo ma się do instruktorów zaczynających naukę jazdy od hasła :"No ściągnij mu wodze!". Ściągnąć to by takiemu Instruktorowi gacie i nakłaść do dupy, może by się mózg uaktywnił. Czy wchodząc do kawiarni na małą czarną z koniakiem walicie kelnera w pysk, kopiecie w żebra i składacie zamówienie po chińsku żądając ryżu w sosie z psa mielonego razem z budą? Inna sprawa, choć się wiąże: często nawet u tzw lepszych jeźdźców ( a raczej u takich, którzy się za lepszych uważają ) dosiad nie jest dosiadem, tylko dostojem czubkami palców na strzemionach (świadomie piszę "na" a nie "w") i dowisem na wodzach- efektem jest totalnie niesterowny koń uciekający w kierunku zupełnie dowolnym przed bólem pyska i pleców, oraz kompletny brak równowagi u jeźdźca, co w połączeniu z nieprzewidywalnością kierunku ruchu konia prędzej, czy później powoduje rozstanie. Nie pamiętam który z mądrych trenerów napisał, że lonżowanie powinno trwać dotąd, aż jeździec będzie umiał porządnie siedzieć w każdym chodzie i miał stabilną rękę, wtedy dopiero można powierzyć mu wodze. To byłby ideał, niestety komercja ma swoje prawa i najczęściej daje się samodzielnie prowadzić konia już po kilku lonżach, lub nawet zupełnie bez. Też to robię z klientami, którzy nie chcą się uczyć tylko powozić d.... w lesie, ale wtedy dostają kulbakę, lub pasek na szyję konia, żeby się mieli czego trzymać, a wodze zostawiamy zupełnie luźne i jedziemy stępem. Jednak jeśli ktoś się chce nauczyć to klepie d... do bólu! I do skutku! Pacholę nieletnie płci żeńskiej zatrzymuje konia i robi regularną piłę- pytam :" co chcesz w ten sposób uzyskać?" mówi,że chce "żeby koń miał tak ładnie głowę ustawioną jak pod panem, albo panią Justyną". Ciekawe jak to wymyśliła bo nie tak była uczona. Ustawienie koniowi głowy do pionu ma sens tylko wtedy, gdy wynika z podstawienia zadu i rozluźnienia grzbietu i szyi na skutek "najechania" konia na lekko zamkniętą rękę, czyli przekładajac na motoryzację z przygazowania na wyciśniętym sprzęgle ( może to nie jest najszczęśliwsze porównanie, ale chwilowo nie mam lepszego ). Ciekawy jest mechanizm powstawania takich "pomysłów" - pamiętam, że sam jako żółtodziób wpadłem na ten sam sposób wbrew mądrym i światłym radom trenerów, a nawet pomimo ciężkiego opieprzu jaki za to zbierałem. Zastanawiam się czy to wynika ze słabości pomocy popędzajacych, czy ze zbytniej wiary w działanie rękami, czy wiedza i zrozumienie mechanizmów działania konia wklepuje się w jeźdźca od strony siadnej wraz z odbytymi dupogodzinami? Chyba to właśnie jest ta "tajemnica wiary", trzeba długo obserwować konie, żeby zacząć je rozumieć i przestać chcieć działać na skróty. Trzeba też sporo pokory, żeby zrozumieć, że skoro koń nie reaguje na nasze działania zgodnie z naszymi oczekiwaniami, to nie należy działać mocniej, tylko trzeba zadziałać inaczej!!! Naturalne jest u człowieka robienie wszystkiego rękami- i to jest pewnie główna trudność jazdy konnej- przestawienie się na działanie nogami i dosiadem z minimalizacją działania rąk. Pozwolę sobie zacytować Tomka Banasiaka, z którego poglądami na temat jeździectwa najczęściej się zgadzam:"Nie ma racji trener Mickunas odnosząc się z pogardą do "podróżujących na koniu". Czy wiecie co to jest barowanie konia? To na przykład nabijanie kolcami drąga, który koń ma przeskoczyć, żeby "zapamiętał sobie", co to znaczy zahaczyć nogą o przeszkodę. Tego nie wymyślili podróżujący na koniu. To "fachowa" robota - pożal się Boże - profesjonalistów, którzy kochają swoje konie jak bokser worek treningowy. Tymczasem pewien niedostatek umiejętności jeździeckich u podróżujących na koniu jest dla tychże koni, od których nie wymaga się, żeby "szybciej, wyżej, dalej ..." - zupełnie niegroźny. Jest on z nawiązką wyrównywany przez prawdziwy podziw i szacunek dla tych wspaniałych zwierząt, przekładający się na prawdziwą troskę o nie przed, w trakcie i po na koniu: nie dajcie się zepchnąć na margines światka jeździeckiego!" i z tym też się zgadzam, ale nie do końca. Myślę, że nie wszyscy "podróżujący na koniach" podziwiają i szanują swoje wierzchowce, czego przykłady niestety miewam u siebie- konie ledwo skrobnięte szczotką i obraza majestatu jak usiłuję to poprawić nie mówiąc o tym, żeby sami poprawili, siodło wrzucone na konia byle jak i podciągnięte pod włos, a po jeździe walnięte dobrze jeśli na wieszak, uzda powieszona za nie umyte wędzidło, lub rzucona na siodło, przy rozsiodływaniu brudny popręg ląduje z reguły na siedzisku, chociaż wystarczyłoby go odpiąć i umyć, koń nie roztarty itp itd. W większośći takich przypadków ludzie po prostu nie wiedzą ( nikt ich nie uczył ) jak to wszystko zrobić i na co zwracać uwagę i wystarczy wytłumaczyć , ale czasem to naprawdę przykro. I to wszystko nie są jakieś młoty czy debile tylko tzw. inteligencja. Na szczęście takich ekstremalnych przypadków jest mniejszość, ale nie trzeba być "sportowcem" żeby traktować konia jak przedmiot, albo przyrząd do robienia sobie dobrze. I na szczęście można być sportowcem a konie szanować i podziwiać, nawet jeśli się im na codzień ubliża od najgorszych bladzi. Zwłaszcza jak po raz kolejny tego dnia przełażą przez ogrodzenie, lub wystawiają nogę przez zamknięte okno, albo na przykład srają w kupkę siana, które właśnie wyniosłem na ośnieżony wybieg, żeby miały co żreć.... Zostałem sprowokowany do wyłuszczenia mojego poglądu na temat bezpieczeństwa jeźdźca: otóż uważam, że nie wtedy będzie człowiek na koniu bezpieczny, kiedy będzie tegoż konia trzymał kurczowo za pysk wisząc mu na wodzach. Efektem takiego zachowania jest przerażony, lub co najmniej obolały koń, który próbuje pozbyć się tego czegoś, co ciagnie go za pysk i łomocze po grzbiecie. Dobrze jeśli zawodnik jest na tyle ciężki i silny, że nie da się zrzucić, ale jeśli na takiego konia wsiądzie lekkie dziecko to bardzo szybko znajdzie się na ziemi. Z drugiej strony mamy sytuację, w której koń jest jeżdżony na luźnej wodzy a człowiek uczony od początku prawidłowego dosiadu i równowagi. Mamy więc konia, którego nic nie boli ( lub przynajmniej mało boli), a więc nie ma on powodu do pozbywania się jeźdźca, jest spokojny i ma zaufanie do człowieka ( z wzajemnością) więc można takiemu koniowi powierzyć nawet małe dziecko bez obawy, że coś złego się stanie. Oczywiście po jakimś czasie jeździec dochodzi do nabrania wodzy i jazdy na kontakcie, ale to następuje po uzyskaniu odpowiednio trwałej równowagi i stabilnego dosiadu, jest więc skutkiem, a nie sposobem jazdy, czy nauczania. Jeśli są co do tego jakieś wątpliwości to polecam lekturę książki trenera W. Mickunasa, W. Musellera, A. Paalmanna, A. Królikiewicza i jeszcze paru innych".Autor Tomasz 10 ZASAD ŻYWIENIA KONIKonie są zwierzętami o bardzo specyficznym i wrażliwym układzie pokarmowym, dlatego żywienie ich zgodnie z pewnymi regułami jest podstawą ich utrzymania. Ma ono wpływ nie tylko na fizyczne zdrowie konia, ale także na ich prezentujemy 10 zasad, których przestrzeganie pomoże każdemu właścicielowi mieć szczęśliwego konia.*1. Woda niezbędna do życiaDorosły koń wypija od 30 nawet do 70 litrów wody dziennie. Zapotrzebowanie na wodę jest cechą indywidualną i zależy od wieku, rasy, stanu zdrowia, sposobu karmienia oraz temperatury i wilgotności otoczenia, a także upodobań. Należy zadbać, aby oferowana woda była czysta i rozwiązaniem jest zapewnienie stałego dostępu do wody, lecz gdy nie ma takiej możliwości konie należy poić przed każdym posiłkiem, minimum 2 razy dziennie. Latem nawet 5 razy Włókno podstawą żywienia koniaKażdy hodowca wie, że stały dostęp do paszy dla koni jest ważny, aby zapewnić ciągłe wypełnienie układu pokarmowego i neutralizację soków trawiennych. Podawanie siana, sianokiszonki, sieczki i nawet słomy zapobiega problemom behawioralnym i zdrowotnym. 1-2 kg siana na 100kg masy ciała dziennie to minimum. Bardzo dobrym rozwiązaniem jest stosowanie spowalniaczy jedzenia (ang. slow feeder), czyli różnego rodzaju paśników i siatek. Powodują one, że konie jedzą wolniej, dokładniej przeżuwają poprawiając tym samym wykorzystanie paszy, przez dłuższy czas mają zajęcie, a także ogranicza to straty Mało a często - jak karmić konieŻołądek konia jest bardzo mały w porównaniu do całego układu trawiennego i masy ciała. Ta cecha sprawia, że im więcej paszy treściwej się do niego dostanie tym bardziej pobieżnie pokarm zostanie strawiony, a jej zaleganie w żołądku będzie niekorzystne dla zdrowia. Dlatego istotne jest podawanie pasz treściwych w możliwie małych ilościach; maksymalnie 2 kg na jeden posiłek dla dużego Bez drastycznych zmian Nową paszę i suplementy wprowadzaj stopniowo. Bakterie zasiedlające jelito grube, biorące udział w procesie trawiennym, musza przyzwyczaić się do nowych wyzwań. Nagłe zmiany w żywieniu mogą powodować ich obumieranie, a nawet wytwarzanie substancji toksycznych oraz ogólny rozstrój metaboliczny Miarka miarce nie równaZawsze waż podawane dawki pożywienia. Nie karm na oko lub na miarki, gdyż każdy rodzaj paszy ma inną wagę w stosunku do objętości. Miarki mają też różne pojemności. Tak popularna miarka Pavo do paszy mieści ok. 700 gram owsa, a nie kilogram. Zasada ta dotyczy również siana; ilość siana zdjętego z balotu a sprasowanej kostki może być wizualnie myląca. Jest też szczególnie ważne przy podawaniu karm konia zaraz przed i zaraz po treningu. Podczas pracy krew jest równomiernie rozprowadzana po całym organizmie, zamiast ukrwić organy przewodu pokarmowego, co może prowadzić do zaburzeń trawienia. Może to nawet spowodować kolkę. Ponadto pełen brzuch uciska płuca, zaburzając swobodne oddychanie podczas pracy. Przed dużym wysiłkiem fizycznym najlepiej treściwy posiłek zaplanuj z 3 godzinnym wyprzedzeniem. Jeśli musisz nakarmić konia bezpośrednio po jeździe, zadbaj o dobre rozstępowanie. Może zjeść, gdy oddech będzie niedosłyszalny a nozdrza Pasze dla koni tylko wysokiej jakościPrzeterminowane, spleśniałe, skisłe, zapylone, zagrzane, zwietrzałe lub zawilgocone z łatwością mogą wywołać kolkę. Wątpliwego pochodzenia lub złej jakości pasze mogą nie smakować Twojemu koniowi co podwoi ogólny koszt zakupu. Sprawdź jakiej jakości pasza podawana jest w Twojej stajni - od tego może zależeć życie Twojego pupila. 8. Obserwuj swojego koniaRegularnie sprawdzaj kondycję swojego konia oceniając jego eskterier i badając tkankę tłuszczową. Zadziwiające jest jak duże zmiany w masie mogą następować na przestrzeni roku. Kondycja i plan treningowy ma decydujący wpływ na wybór paszy i dodatków. Warto regularnie ważyć lub mierzyć konia, by oszacować jego wagę. Częstym błędem jest podawanie otyłym koniom z niedostatkiem energii paszy wysokoenergetycznej lub dużych ilości Przemyślana dieta dla koniaDietę konia ustalaj na podstawie realnych potrzeb żywieniowych konia w połączeniu ze zrozumieniem fundamentalnych potrzeb żywieniowych. Kupując paszę weź pod uwagę typ konia, wiek, aktualną kondycję, dostęp konia do pastwiska i siana oraz obciążenie pracą. Nie podążaj za modą. Niektóre konie w ogóle nie potrzebują owsa w swojej diecie, a jedynie zbilansowaną dawkę mineralno - witaminową. Zlecając ułożenie dawki pokarmowej profesjonaliście będziesz mieć pewność, że twój koń jest żywiony zgodnie ze swoimi potrzebami. Zwróć uwagę na wysokiej jakości produkty, np. musli dla Koń lubi rytuałyUstal niezmienne pory posiłków - konie z natury lubią mieć stały rytm dnia. Jest to uwarunkowane ich potrzebami behawioralnymi. Powtarzalny schemat dnia i brak nagłych zmian to dla konia bardzo istotne cechy szczęśliwej egzystencji. Zmiany w grafiku wprowadzaj stopniowo. Pasze treściwe podawaj po paszach objętościowych; zapobiegnie to zbyt szybkiemu pobieraniu zbóż i granulatów.*Powyższe wytyczne to zasady ogólne; mają na celu jedynie wskazanie niektórych istotnych aspektów żywienia koni. Po więcej informacji zachęcamy sięgnąć do fachowej literatury, która jest coraz lepiej dostępna w Polsce. W celu ustalenia szczegółowego sposobu żywienia konkretnego konia polecamy także skorzystać z pomocy także jak podnieść odporność koni Dowiedz się więcej o minerałach dla koni × Uwaga! Korzystasz ze Zbiornika w wersji mini. KLIKNIJ TUTAJ aby przejść do pełnej wersji. He. Witam wszystkich, którzy czerpią satysfakcję z walenia konia, jak to się mawia. Temat interesujacy i na pozór bardzo rozległy. Na początek proponuję temat częstotliwości z jaka walicie konia. Ja osobiscie robie to codziennie, a nawet jak jestem mocno napalony, to częściej. Przyznam, że ogladając Zbiornik, trudno wytrzymać, żeby nie wyjąć "małego". Pozdrawiam ja dość często bawie się swoim penisem, lubię to pozwala także "wyostrzyć " fantazję erot. lubie walić orgazm ciepła sperma to super sprawa Mężczyzna () · 13 lat temu czesto wale sobie konia super uczucie Mężczyzna () · 13 lat temu rowniez lubie czesto masowac kutaska Bardzo czesto wale konia jest to namiastka zwiazana w obecnej sytuacji z brakiem drugiej konia jest ok wiec go bije kiedy mam na to ochote:) ruszanie kutaskiem jest cudowne :) uwielbiam walonko:) nawet teraz to robie zdazra mi sie pare razy w róznych miejscach shadowangel22 13 lat temu :P Po niedawnym odkryciu "zbiornika" walę konika po 2-3 razy tylko otwieram tę stronę od razu się oglądam na golasa, tak żebym miał szybki dostęp do tak 2-5 godzin, a później sobie 2-3 razy skórką, a sperma strzela aż do się patrząc na kobiety, pary, facetów. Pozdrawiam wszystkich walących. Ja swojego walę od roku życia...Lubię go mieć pod ręką. Super doznania. Mężczyzna () · 12 lat temu ja tez wale czesto czasem raz czasem kilka razy dziennie, fajna zabawa zwłąszcza jak sie siedzi na zbiorniku ale ni tylko... mmmm oootaaaaak jest ktoś chętny na walenie na gg? do 30tki? Ja ostatnio bawie sie kutasem pare razy dziennie ale bez spuszczania. To przy fotach na zbiorniku, to przy pornosie, czasem bezwiednie sie nim bawie bedac sam w domu. Lubie byc tak podjarany caly dzien i dopiero przed spaniem zlac sie obfitym wytryskiem. mam to samo ;) Wale konika 12 roku życia jest piękne przyjemne kiedyś waliłem nawet dwa razy dziennie teraz rzadziej,przeważnie przy oglądaniu zbiornika asz mi tryska s kutasa podnieca mnie wszystko cipki a szczególnie stojące i spuszczane chęcią spuścił bym się wspólnie przy wspólnych pieszczotach i wspólnym waleniu konika. Mężczyzna () · 12 lat temu raz dziennie trzeba:)!!!! sama przyjermnosc..... moze ktos o mojej zonce powali zapraszam piszcie ja uwielbiam ostatnio doprowadzać się do granic wytrzymałości,ale się nie tak parę razy chodzić taki podjarany cały przed spaniem doprowadzam się do pieszczę się przez rajstopy. czestyo wale ostatnio czesto wale sobie na czacie przy kamerkach-jest super xxxsamotnyxxx 12 lat temu walemie konia jest naturalnym rozładowaniem podniecenia a i przy okazji wspaniale odpreza zwłaszcza jak wale sobie konia ogladając cipeczkę na skaypie :*** Napalam się na ciało kobiety szczególnie piękne cycuszki i namiętną cipunie stojące kutasy a szczególnie na mastrubacje, facetów i kobiet i wspólną mastrubacje. Wtedy po napaleniu pieszczę swoje ciało trzepie mojego koniucha uwielbiam walenie konika jest to wspaniałe uczucie.. im częściej tym lepiej 😈😈 ja bawię się kutasem gdzie tylko mogę Raz czasami dwa dziennie 58 ppt Ten temat ma: Wyświetleń3 tys. Odpowiedzi26 Ocen na +0 58 ppt ? Reklama Reklama Reklama « Wróć do tematów Użytkownicy poszukiwali sex walenie konia walenie konia a sex dziewczyna wali konia chopakowi czy walicie swoim chopakom konia zwalic konia sex walicie konia chłopakowi ? co znaczy walenie konia wole zwalic konia niz z nia uprawiac sex walenie konia z chłopakiem sex forum o waleniu konia Forum walenie konia chłopakowi konie uprawiaja sex wale konia uprawiam;sex walic konia co to znaczy Wolę walić konia Żywienie jest jednym z najważniejszych elementów opieki nad koniem, ponieważ wpływa na jego zdrowie, zachowanie oraz wygląd. Rodzaj i ilość podawanej paszy powinny być dostosowany do rasy, charakteru, wzrostu, masy ciała i rodzaju wykonywanej przez konia pracy. Posiłki powinny być podawane o stałych godzinach. Należy pamiętać, że każdy koń jest indywidualnością i każdy potrzebuje innego rodzaju paszy, w różnych ilościach. Żołądek konia jest stosunkowo niewielki w stosunku do masy jego ciała, dlatego należy podawać mu paszę często, ale w małych ilościach. Konie żyjące na wolności pasą się przez około 16 godzin na dobę, pobierając małe ilości pokarmu. Organizm koni przystosowany jest do pobierania pokarmów takich jak trawa i siano. Są one bogate w celulozę, która jest trawiona w układzie pokarmowym dzięki symbiozie z bakteriami rozkładającymi ten składnik do postaci strawnej w jelitach. Proces ten jest niezwykle długotrwały, a zachodzić może jedynie w dużej komorze fermenta-cyjnej, której funkcję pełni jelito ślepe. Do najważniejszych składników diety koni należą białka, witaminy oraz sole mineralne. Jednak żeby je odpowiednio wykorzy-stać, potrzeba odpowiedniej ilości energii, której źródłem są tłuszcze, węglowodany rozpuszczalne (skrobia), włókno pokarmowe (błonnik) oraz białko (w niewielkim stopniu). Tłuszcze roślinne zapewniają dużą dawkę energii oraz są z łatwością trawione. Mogą być stosowane w specjalistycznym żywieniu koni sportowych, gdyż stano-wią rezerwę energii. Węglowodany rozpuszczalne pobierane są przede wszystkim z paszy treściwej (zboża). Największą ich ilość zawiera owies i jest zdecydowanie najbezpieczniejszy i najpowszechniej stosowany ze wszystkich zbóż. W innych częściach świata konie karmione są także kukurydzą, ale tego rodzaju dieta wymaga stałej i fachowej kontroli, gdyż jest niezwykle wysokoenergetyczna. Zboża są bezproblemowo przyswajane przez organizm, gdyż są łatwostrawne, jednak ich nadużywanie może spowodować wyginięcie flory bakteryjnej zamieszkującej jelita. Może to doprowadzić do biegunki, kolki lub ochwatu. Należy pamiętać, że tego rodzaju pasze powinny być podawane w małych ilościach i nigdy na pusty żołądek. Wcześniej należy podać na przykład siano. Włókno pokarmowe znajduje się w paszy objętościowej (trawa, siano, słoma, sianokiszonka). W jego skład wchodzą nierozpuszczalne węglowodany (celuloza, lignina, hemiceluloza), skrobia oraz tłuszcze. Wszystkie te substancje wchodzą w skład komórki roślinnej. Konie niewykonujące żadnej pracy lub wykonujące lekką, klacze jałowe lub źrebne (do ostatniego trymestru ciąży) mogą być żywione głównie tym rodzajem paszy. Białko znajduje się w młodej zielonce i często podawane jest w nadmiarze. Nadmierna ilość tego składnika może powodować pocenie się, wzrost częstotliwości oddechu, przyspieszoną akcję serca oraz u koni sportowych słabsze wyniki na zawodach. Tym objawom często towarzyszy wzrost pragnienia oraz wzmożone wy-dalanie amoniaku, co prowadzi do zwiększenia pobudliwości nerwowej. Należy pa-miętać, że białko pełni głównie rolę budulca, ale w skrajnych przypadkach, takich jak zagłodzenie, może stanowić źródło energii. Pasze podawane koniom można podzielić na treściwe oraz objętościowe. Do pasz treściwych zaliczamy zboża. Owies jest ziarnem o wysokiej wartości odżyw-czej, ale nieodpowiednio podawany (w zbyt dużych ilościach) może powodować zapasienie, wzrost temperamentu oraz prowadzić do poważnych schorzeń (np. ochwat). Jęczmień jest także dobrą paszą energetyczną. Można podawać go w for-mie gniecionej lub śrutowej (w takich postaciach jest łatwiej przyswajalny dla organizmu). Ziarno kukurydzy jest paszą mającą największą zawartość energii, dlatego podaje się je w niewielkich ilościach (najczęściej w formie gniecionej). Nadmiar tego rodzaju paszy powoduje otyłość oraz nadpobudliwość. Nie należy karmić nią koni, gdyż jako zboże chlebowe (podobnie jak bobik) - pęcznieje w przewodzie pokarmowym, co prowadzi do kolek. Jeżeli zajdzie konieczność karmienia zwierzęcia tym zbożem, należy pamiętać, że koniecznie trzeba je podać w formie śruty. Otręby pszenne, jako pokarm lekkostrawny i mlekopędny, podaje się głównie klaczom karmiącym. Otręby należy lekko zwilżyć, co spowoduje mniejsze pylenie i łatwiejsze pobieranie Pasze objętościowe to przede wszystkim siano oraz zie-lonka. Do tej grupy zaliczamy także lucernę, która najczęściej dostępna jest w formie siana, su-szu lub granulatu. Zawiera wię-cej białka niż trawa. Koniom można podawać także pasze uzupełniające, np. marchew i jabłka. Powodują one pobudze-nie apetytu oraz korzystnie wpływają na trawienie. Makuchy lniane oraz siemię lniane można podawać w niewielkich ilościach i w formie rozgotowanej. Produkty te są bogate w białko i tłuszcze oraz mają dobry wpływ na stan sierści. Należy pamiętać także, że koń w zależności od temperatury wypija od 20 do 60 litrów wody dzien-nie, dlatego powinien mieć do niej stały dostęp. Jeżeli w stajni nie znajduje się au-tomatyczne poidło, konia należy poić z wiadra lub żłobu minimum 4 razy dziennie i 2 razy w nocy. Stały dostęp do wody powoduje, że koń pije mniej wody na raz, co zmniejsza niebezpieczeństwo wystąpienia kolki. Sposób żywienia koni trzeba dostosować także do typu ich użytkowania. Inaczej żywi się roczne ogierki zarodowe, roczne klaczki, konie dwu- i trzyletnie, reproduktory, klacze-matki, konie robocze, wierzchowe oraz wyścigowe. W okresie przyzwyczajania rocznych ogierków zarodowych do wypasania wy-pędza się je początkowo na parę godzin. Wraz z upływem czasu okres pobytu koni na pastwisku należy wydłużać, a zarazem zmniejszać ilość podawanych pasz treści-wych, które zastępuje soczysta trawa. W pierwszych dniach przyzwyczajania do padokowania zgania się ogierki w południe oraz na noc do stajni. W późniejszym okresie konie mogą pozostawać na pastwisku także nocą. Przez cały okres letni, aż do wczesnej jesieni, ogierki mogą przebywać na pastwisku nawet po 16 godzin na dobę. W tym czasie można im podawać także siano oraz niewielkie ilości paszy tre-ściwej. W okresie jesiennym, kiedy trawy tracą wartości odżywcze, należy poda-wać większe ilości siana oraz zwiększyć ilość ziarna. Można podawać także lucer-nę. W okresie zimowym ogierki powinny być tak żywione, żeby rozrastały się wzwyż, a nie wszerz. W tym okresie ich dieta składa się głównie z siana oraz owsa. Podczas tradycyjnego żywienia (siano, owies) u roczniaków deficyt białkowy zo-staje praktycznie całkowicie usunięty, ale deficyt energetyczny trwa do drugiego ro-ku życia. Dodatkowo konie powinny mieć stały dostęp do lizawek solnych, a w okresie pozapastwiskowym należy dodatkowo podawać mikroelementy oraz multi-witaminy. Żywienie klaczek rocznych przeznaczonych na matki powinno być mniej in-tensywne niż ogierków rocznych. Informacja ta dotyczy głównie owsa (podajemy mniej). Do paszy natomiast można dodać płatki ziemniaczane, marchew lub buraki półcukrowe. Poza tym kwestie dotyczące padokowania u klaczek nie różnią się od sposobu wypasania ogierków. U koni dwu- oraz trzyletnich zmniejsza się intensywność wzrostu wzwyż, na-tomiast zwiększa wszerz i wzdłuż. W okresie padokowania najodpowiedniejszą paszą dla dwulatka jest trawa pastwiskowa, a w okresie zimowym siano. Białko należy uzupełniać, podając pasze treściwe, ale niekoniecznie musi być to owies. Trzylatki żywi się tak samo jak konie dwuletnie - z tym wyjątkiem, że jeżeli są użytkowane, np. zaprzęgowo lub w jakikolwiek inny sposób, należy zwiększyć ilość podawanych pasz treściwych. Pożywienie koni roboczych użytkowanych w leśnictwie i rolnictwie składa się głównie z owsa, siana oraz słomy. Można także podawać kiszonkę z kukurydzy, a także suche wysłodki, buraki półcukrowe i pastewne wysłodki prasowane. Należy pamiętać, że źródłem energii dla koni pracujących są węglowodany. W okresie wzmożonej pracy należy zwiększyć ilość paszy treściwej oraz siana łąkowego. Można dodać siano z lucerny lub koniczyny. Podczas pracy średniej dieta koni roboczych opiera się głównie na świeżej trawie pastwiskowej z mniejszym udziałem pasz treściwych. W czasie wykonywania lekkiej lub żadnej pracy można wykluczyć pasze treściwe, dając koniowi stały dostęp do siana i słomy. Należy pamiętać, że nie wolno dopuścić do wychudzenia ani otłuszczenia, natomiast powinno się utrzymywać stałą dobrą kondycję roboczą tych koni. W żywieniu reproduktorów zapotrzebowanie na energię pobieraną z paszy wzmaga się w okresie ko-pulacyjnym i zależy od ciężaru ciała, typu budo-wy, liczby pokrywanych kaczy, temperamentu oraz aktywności ruchowej ogiera. W tym okresie na-leży także pamiętać, że nie wolno dopuścić do zapasienia konia, co jest nie tylko szkodliwe dla zdro-wia, ale także obniża sprawność płciową. Dodatkowo do paszy należy podawać witaminy oraz mikro- i makroelementy Dieta klaczy nie-zaźrebionych i niestano-wionych nie należy do skomplikowanych. Jeże-li są to konie pracujące, zasady ich żywienia są takie same jak koni roboczych. Jeśli nie pracu-ją, wystarczy im pasza objętościowa z małym dodatkiem pasz treści-wych. W żywieniu klaczy źrebnych należy uwzględnić zapotrzebowania rozwijającego się płodu, natomiast u klaczy karmiących - konieczność wyprodukowania pełnowarto-ściowego mleka w niezbędnej ilości. W okresie wczesnej ciąży (dla klaczy zaźrebionych w zimie lub przy braku pastwiska) dieta zawierająca owies oraz siano pokrywa z nadwyżką zapotrzebowania energetyczne. Najbardziej zlecane dla klaczy w pierwszym stadium ciąży jest jednak padokowanie. W okresie zaawansowanej ciąży zaczyna powstawać niewielki deficyt białkowy, jednak jest on na tyle niewielki, że nie wymaga zwiększania dawki paszy treściwej. Od dziewiątego miesiąca ciąży, kiedy klacze zwykle przebywają już w stajni, ilość podawanej paszy musi być podwyższana. W ostatnim miesiącu należy zacząć podawać także otręby pszenne i siemię lniane oraz dodatkowo marchew. W okresie laktacji klaczy karmiącej deficyt białkowy wzrasta do tego stopnia, że należy go uzupełniać (przez pierwsze trzy miesiące) pełnowartościowymi mieszankami paszowymi. Przez kolejne trzy miesiące, kiedy klacz przebywa na pastwisku, pokrywane jest zapotrzebowanie na białko, fosfor oraz karoten, ale nie zawsze na energię. Konieczne jest zatem podawanie sia-na (z dodatkiem lucerny) oraz pasz treściwych (owies i otręby pszenne Żywienie koni wierzchowych nie różni się od żywienia zaprzęgowych. Konie te wykonują wysiłek w krótkim przedziale czasowym, co powoduje przyspieszenie przemiany materii. U koni biorących udział w zawodach oraz pokazach występuje także stres. Wszystko to powoduje znaczne straty energii i wymaga szybkiej regeneracji. Żywienie koni wierzchowych musi być zatem intensywne i musi zapewniać odpowiednią dawkę białka i dopływ energii. Przy pracy lekkiej dieta składająca się z siana i owsa jest wystarczająca. Przy pracy średniej i ciężkiej (konie startujące w WKKW) należy stosować pełnowartościowe mieszanki paszowe, których jednym z głównych składników jest owies. Konie wyścigowe wykonują krótkotrwałą, ale bardzo wyczerpującą pracę (gonitwy). Żeby koń mógł osiągać jak najlepsze wyniki, musi mieć w pełni spraw-ne mięśnie, narządy wewnętrzne oraz krążenie krwi. Aby można było osiągnąć ten cel, pasza powinna dostarczać odpowiedniej dawki energii, ale także być uboga w zbędny balast. Przeważnie owies zastępowany jest odpowiednimi mieszankami, a do jakości i pochodzenia siana przywiązuje się ogromną wagę. Intensywne żywie-nie powinno rozpocząć się na dwa miesiące przed początkiem sezonu wyścigowego oraz w czasie trwania wyczerpujących treningów. Należy pamiętać, jak ważnym elementem opieki nad koniem jest żywienie, i trzeba sobie zdawać sprawę z tego, iż niewłaściwe żywienie może koniowi zaszkodzić. Jeżeli nie ma się pewności co do rodzaju i racji paszowych, jakie koń powi-nien otrzymywać, można skonsultować się z lekarzem weterynarii lub specjalistą do spraw żywienia zwierząt. Agata Obidowicz

jak często walicie sobie konia